Karsu in de Oosterpoort

Al zeven jaar geleden hebben we Karsu eerder gezien in een totaal andere setting: een Noord-Gronings zadeldakkerkje, een solo-optreden van haar aan de piano voor ongeveer 75 toehoorders. De gelegenheid: het festival Terug naar het Begin. Voor ons was Karsu ook toen al een van de hoogtepunten van het festival. Toen was ze 26, nu 33, en… doorgebroken als muzikante in Nederland. Begin dit jaar kreeg ze veel aandacht tijdens de herdenkingen, inclusief een benefietavond op televisie, over de aardbevingen in het oosten van Turkije. Karsu verloor veel familieleden bij deze ramp.

Ze is in Amsterdam geboren. Ze is genoemd naar het dorp Karsu, de geboorteplaats van haar ouders, die in Amsterdam een restaurant runnen. Karsu is muzikaal veelzijdig, maar niet alleen muzikaal: ze kookt graag mee in ’t restaurant van haar vader en heeft een inmiddels veelverkocht kookboek geschreven. Ze heeft haar eigen kookprogramma op 24Kitchen! Maar goed, daar gaat het nu verder niet over.

Nu speelt ze in de Oosterpoort en de grote zaal is, net als vorig jaar, helemaal uitverkocht. Na de eerste drie liedjes presenteert ze zich aan het publiek vol van dankbaarheid voor zoveel aandacht. Hoe ze het al super vond, dat ze hier eertijds zong voor 100 mensen en nu… (wat is het??) voor 1500 of 2000! Ze vindt het zelf ook ongelooflijk.

Maar wat een totaal-verschil tussen zo’n verstild optreden in een kerkje en dit mega-feest!! Ze heeft een band van 7 man bij zich, ook allemaal eersteklasmuzikanten; ze krijgen allemaal op verschillende momenten in het concert de ruimte om te excelleren met solo’s. Tuurlijk staat ze zelf vooraan, of zit achter de piano die vooraan op het podium staat, maar dit is voor 100% het optreden van een opzwepende band. Nauwelijks lieflijke liedjes; zelfs de nummers die rustig, als ‘liedje’, beginnen, monden uit in een flink kabaal, waarbij het publiek wordt uitgenodigd om mee te zingen. Om ons heen Turks-Nederlandse stellen, vrouwen met hoofddoeken, die veelal de Turkse teksten (zo nu en dan ook Turks, maar niet zoveel) meezongen.

Drie toppers op de blazers, trompet, trombone, saxofoon, een gitarist met soms enorm complexe rocksolo’s en dan weer oosterse klanken uit de snaren. En een drummer en percussionist die bij solo’s lekker met elkaar ‘in gesprek’ gingen. De avond bouwde geleidelijk op naar steeds meer feest; het publiek ging flink uit ’t dak. Het is pop, het is rock, het is jazz, het is blues…
Ik vind ’t zelf allemaal prachtig, maar… tja… toch mis ik dan een beetje het intieme en persoonlijke van het kleine concert in ’t kerkje van weleer.

(Oosterpoort, 3 december 2023)